Ik wil echt, maar dan ook echt niet overkomen als een zielepiet door mijn verhaal in part 1. Het enige wat ik wil uitleggen is dat negatieve gebeurtenissen tijdens de tienerjaren zware consequenties met zich mee brengen later in het leven als volwassene. Wat ik mee heb meegemaakt is natuurlijk niets vergeleken met misbruik of mishandeling die anderen hebben meegemaakt. Ik vind het ook niet verwonderlijk dat mensen door hun jeugdtrauma's ook verslaafd raken aan drugs bijvoorbeeld. Het is werkelijk waar ongelooflijk, hoe een mens zich kan vasthouden (lees: vastbijten) in het verleden, ik ben het bewijs voor mezelf. Klik op "Meer lezen" voor de rest van mijn verhaal.
Bepaalde gebeurtenissen in mijn jeugd hadden mij op het verkeerde pad kunnen brengen. Ik had bijvoorbeeld de aandacht kunnen trekken door stoer te doen, door te gaan party-en of door drugs te gaan gebruiken. Gelukkig heb ik dit niet gedaan, gelukkig heb ik ouders die mij altijd hebben gesteund, ook in mijn studiekeuze. Toen ik op de basisschool zat en de CITO toets moest doen, bleek dat ik naar het VBO moest gaan. VBO was echt het laagste niveau en ik schaamde me kapot tegenover mijn klasgenoten die allemaal hoger scoorden dan ik. Bij de CITO destijds was de mening van de leraar ook erg belangrijk. Altijd dacht ik, had ik maar de MAVO dan was het tenminste niet het allerlaagste. Ik voelde me echt gediscrimineerd door mijn leraar dat hij mij toch VBO had gegeven. Kennelijk dacht hij dat dat dom lelijk donker mager kind het toch niet ver zou schoppen.
Op de VBO bleek het allemaal toch erg makkelijk voor mij te zijn, ik haalde makkelijk hele hoge cijfers voor vakken. Dus ging ik een niveau'tje hoger naar de VMBO. Dit had ik afgemaakt en besloot om MBO bedrijfsadministratie te doen. Na deze studie, ging ik een jaar lang werken. Tijdens dat jaar wist ik dat een 'echte' kantoorbaan niet iets voor mij zou zijn. Ik kan niet een hele dag op m'n bips zitten, ik moet rondlopen, socializen met mensen gewoon bezig zijn. Ik had al snel door dat als ik wat anders wilde dat ik dan verder zou moeten studeren. Uiteindelijk heb ik een HBO opleiding gevolgd en voltooid. Tijdens de HBO opleiding bleek echter dat ik een zware achterstand had in taal, ik kon mezelf niet goed/correct schriftelijk uitdrukken. Tjah, en hoe komt dat? Altijd op een laag niveau gebleven, bedankt basisschoolleraar! Gedurende de studie was mijn missie dus: beter schrijven. Dit was mij redelijk gelukt. Aan het einde van mijn studie had ik zelfs een stage kunnen regelen in Canada, The University of Toronto (UofT), ik verbleef daar 5 maanden lang. Bij de UofT heb ik mijn afstudeerscriptie afgerond. Na de HBO, kreeg ik gelijk een leuke baan aangeboden waar ik nu nog steeds werk.
Ik besloot om weer verder te studeren en heb dus een vervolgopleiding gedaan bij de Universiteit van Amsterdam, een twee-jarige masteropleiding. Deze studie deed ik naast mijn parttime baan op HBO niveau. Ook dit heb ik gehaald, maar wel met moeite want ook daar was een docent die het mij niet gunde. Ik had een kladtekst ingeleverd en hij vergelijk het niveau van mijn schrijven met iemand die net in Nederland is gekomen... Dit was voor mij een enorme klap en ik dacht bij mezelf "wat doe ik hier?" ik wilde echt stoppen met de opleiding. Die docent zei dingen die echt niet door de beugel kon, in plaats van motiveren, demotiveerde hij mij zo erg dat ik aan mezelf ging twijfelen, dat ik zelfs wilde stoppen! Gelukkig heb ik dat niet gedaan. Uiteindelijk heb ik zonder vertraging mijn universitaire graad gehaald. Ik heb tijdens de studie soms nachtenlang niet geslapen omdat ik echt geen vertraging in mijn studie wilde. De girl van de VBO heeft nu een universitaire graad (sinds 2009), ik ben daar zo trots op! Tegelijkertijd heb ik ook zoiets van, was eigenlijk nergens voor nodig geweest dat ik zo lang heb moeten studeren. Aan de andere kant heb ik wel veel ervaring opgedaan.
Dus, dit is voor de leraren en docenten die het mij nooit hebben gegund of die nooit de potentie hebben kunnen zien die ik had. Dit is voor al die mensen uit mijn verleden, die slecht over mij hadden gedacht (en waarschijnlijk nog steeds) en de mensen die mij voor lelijk hebben uitgemaakt:
The ugly girl did it nevertheless, the ugly girl did more than you ever could achieve in your life and this ugly girl is not going to stop here, this ugly girl is going to make the best out of her life. Living a good life is the best revenge, they say, so bring it on sweet revenge :-)
Voor iedereen die het moeilijk heeft: just hang in there, doe je best en uiteindelijk komt na regen zonneschijn. Ik heb veel regenbuien gehad en ben het bewijs dat alles uiteindelijk goed komt als je gewoon even doorbijt!Labels: personal